Yorulur Yorulur Yorulur İnsan

Mesafeler uzar yol uzaklaşır
Yorulur yorulur yorulur insan
Oğlun uzaklaşır kız uzaklaşır
Darılır darılır darılır insan

Elin tutmaz gözün görmez sus derler
Cennet koksan yine sana pis derler
Söz söylesen konuşma sen kes derler
Kırılır kırılır kırılır insan

Bir köşede melül melül büzülür
Gençliğini düşündükçe üzülür
Üzüldükçe gözünden yaş süzülür
Vurulur vurulur vurulur insan

Günler acı verir geçer mi sene
Kimi bunadı der kimi divane
Kaç bin kez ölmeden beyaz kefene
Sarılır sarılır sarılır insan

İhtiyarlık çöker dağ gibi başa
Su gitmez boğazdan el varmaz aşa
Ömür çürür gider bağlanır kışa
Karılır karılır karılır insan

İHLÂSÎ söylemez dil uzaklaşır
Musallada en son el uzaklaşır
Koyarlar kabire kul uzaklaşır
Sorulur sorulur sorulur insan


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]